سرمایه‌ی انسانی زنان و هم‌گرایی باروری در کشورهای آسیایی

کشورهای منطقه‌ی آسیا در طول پنجاه سال گذشته سطوح و روندهای باروری متفاوتی تجربه کرد‌ه‌اند. با وجود تنوع در سطح باروری، کاهش‌ باروری قابل‌توجهی در منطقه طی سه دهه‌ی گذشته صورت گرفته است. هدف این مقاله مطالعه‌ی سطوح و روندهای باروری 24 کشور آسیای شرقی، جنوب شرقی و آسیای جنوب مرکزی در طول سال‌های 2010-1970، مطالعه‌ی هم‌گراییِ باروری با سطوح و روندهای جهانی باروری، زمان‌بندی و شدت کاهش باروری و تغییرات سرمایه‌ی انسانی زنان و نقش آن در هم‌گرایی باروری با کنترلِ اثرِ استفاده از وسایل مدرن پیش‌گیری از حاملگی است. نتایج نشان می‌دهد که بیش‌ از 70 درصد کشورها در نیمه‌ی نخست دهه‌ی 1970 در شرایط باروریِ طبیعی بوده‌اند. در طول زمان، به-تدریج از اختلاف سطح باروریِ کشورها با باروری جهانی کاسته شد. این مطالعه هم‌چنین نشان داد که در سال‌های 1970 و 2007 تفاوت‌های آشکاری در شاخص سرمایه‌ی انسانی زنان وجود داشته است. بر اساس نتایج تحلیل همبستگی، شدت همبستگیِ شاخصِ سرمایه‌ی انسانی زنان و باروری در سال 2007 بیشتر از سال 1970 است. با وجود این، در سال 2007 نوعی هم‌گرایی در باروری کشورهای آسیایی به‌وجود آمده است. یافته‌ها نتایج تحقیقات پیشین مبنی بر هم‌گرایی باروری در بسترهای مختلف اقتصادی ـ اجتماعی و فرهنگی را تأیید میکند.